Double Dragon III:The Sacred Stones, το ποιο δύσκολο παιχνίδι ever...

...σε προκαλώ :)

Έχουμε το καλύτερο παιχνίδι που έγινε ποτέ, το καλύτερο σενάριο, το καλύτερο gameplay, τα γραφικά, τον ήχο κλπ, αλλά σε βαθμό δυσκολίας ποιο είναι;

Έχοντας παίξει μπόλικα παιχνίδια, θα μπορούσα να αναφέρω πολλά, αλλά τα περισσότερα έχουν να κάνουν με γρίφους συνήθως. Σε βαθμό δυσκολίας που έχει να κάνει καθαρά τον τρόπο χειρισμού και όχι τον τρόπο που πρέπει να λύσεις κάποιο γρίφο, είναι για εμένα το Double Dragon III:The Sacred Stones (NES), της θρυλικής Technos Japan Corp.

Το παιχνίδι μου το είχε δώσει ένας φίλος μου, την 2η με 3η εβδομάδα από την ημέρα που το αγόρασε, μιας και δεν παλευόταν.

Το παιχνίδι ξεκινάει με τον Billy και Jimmy να μαθαίνουν ότι η Marion έχει πέσει θύμα απαγωγής και όπως τους λέει μια γριά, θα πρέπει να αποκτήσουν τις τρεις ιερές πέτρες για να μπορέσουν να την ξαναβρούν.

Στο θέμα χειρισμού, σε γενικές γραμμές μπορεί να σου την σπάσει λίγο, μιας και είναι λιγάκι δύσκολο να μπορέσεις να κάνεις μερικές κινήσεις, ειδικά όταν τις χρειάζεσαι.

Όταν ξεκινάς, χειρίζεσαι τον Billy. Καθώς προχωράς στο παιχνίδι, θα συναντάς και τους απαραίτητους αρχηγούς, για να κλείσει η πίστα. Όταν τους νικήσεις, μπορείς να τους έχεις μαζί σου για να σε βοηθήσουν και τους επιλέγεις μέσα στο παιχνίδι, όποτε θέλεις.

Από γραφικά μην περιμένεις και πολλά, ενώ ο ήχος είναι ο κλασικός 8bit ήχος, παλιότερων εποχών, ο οποίος ακούγεται ευχάριστα και δεν ενοχλεί στο παιχνίδι.
Στο βαθμό δυσκολίας τώρα, το παιχνίδι είναι παν-δύσκολο. Μιλάμε για πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ένα site, "A questionably high difficulty level makes Double Dragon III: The Sacred Stones impossible to play and more frustrating than fun."

Το παιχνίδι δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ save ή quick save. Αν τελειώσει η ενέργεια σου, ακόμη και δίπλα στο τέλος να είσαι, πάει, έχεις χάσει και πρέπει να το ξανά αρχίσεις από την αρχή (αν και δεν θυμάμαι καλά, ίσως να είχε ένα continue προς το τέλος).

Οι αρχηγοί είναι και αυτοί με την σειρά τους δύσκολοι, ειδικά της Ιαπωνίας και της Αιγύπτου, που είναι, ποια άλλη, η Κλεοπάτρα (μαζί με τις μούμιες της :) ).

Δεν θυμάμαι αν μου είχε πάρει καιρό να το τελειώσω (σε λίγες ημέρες το είχα βγάλει αν θυμάμαι, μιλάμε για το '91-92), αλλά αυτό που δεν γνωρίζω είναι αν θα μπορούσα σήμερα να το ξανά τελειώσω τόσο άνετα όσο τότε.

Ένα video-review από τον Angry Game Nerd: