Το τέλος μιας Mega_λης εποχής. Το κανάλι που μας Mega_λωσε με το πρόγραμμα του, έκλεισε οριστικά.
Ήταν 20 Νοεμβρίου του 1989, όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά το σήμα του σταθμού στους τηλεοπτικούς μας δέκτες. Ένα σήμα, το οποίο έμελε να μείνει στην ιστορία, κυρίως για το ψυχαγωγικό υλικό που πλουσιοπάροχα μας έδωσε.
Ήταν 02:08, ξημερώματα Κυριακής στης 28 Οκτωβρίου όταν το επεισόδιο των Απαράδεκτων κόπηκε στην μέση και αντικαταστάθηκε από το μαύρο. Ας το δούμε, προτού συνεχίσουμε.
Πολλοί στα κοινωνικά δίκτυα χάρηκαν που συνέβει αυτό. Εντάξει, θα συμφωνήσω μαζί τους εναντίον των ιδιοκτητών του καναλιού και της παραπληροφόρησης που έκανε τα τελευταία χρόνια.
Αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τι ήταν το Mega, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια του. Τότε που οι τηλεοκτικοί μας δέκτες είχαν μόνον τα κρατικά και εμείς, σαν πιτσιρικάδες, δεν είχαμε τίποτα να δούμε τα Σαββατοκύριακα μετά το σχολείο.
Η χαρά του πιτσιρικά ήταν τα σαββατοκύριακα που δεν είχαμε σχολείο και ξυπνούσαμε από νωρίς για να απολαύσουμε τα παιδικά που έβαζε τότε το κανάλι, όμορφα και χαριτωμένα και όχι τα σημερινά που γίνονται για πλύση εγκεφάλων και προπαγάνδας.
Αμ οι σειρές; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις σειρές που άφησαν εποχή; Ποιος μπορεί να ξεχάσει σειρές όπως οι Απαράδεκτοι, Τρεις Χάριτες, Dolce Vita, Δις Εξαμαρτείν, Δυο Ξένοι, Στο Παρά Πέντε, Οι Αυθαίρετοι, Λόγω Τιμής, Το Νησί, Το ρετιρέ, Το 50-50, Το εκμπέκ παγωτό, που είναι και από τις αγαπημένες μου σειρές, με τον αξέχαστο Βασίλη Διαμαντόπουλο;
Σειρές που προβάλλονται ξανά και ξανά αρκετές φορές και έχουν μεγάλη τηλεθέαση, σε σημείο μάλιστα που ενώ ο σταθμός φυτοζωούσε τους τελευταίους μήνες, προβάλλοντας μόνο επαναλήψεις, ήταν 2ος σε τηλεθέαση, αφού και πάλι, είχε το καλύτερο πρόγραμμα από όλα τα υπόλοιπα κανάλια μαζί, σημάδι του πόσο καλό υλικό είχε και πόσο ανούσιες είναι οι σημερινές σειρές.
Όπως και δεν μπορείς να ξεχάσεις τις σατυρικες και κωμικες εκπομπες του, με Ζουγανελη και Μπουλά, το αχτύπητο δίδυμο τότε, την Μαλβινα τον Μητσικωστα ή τα τηλεπαιχνιδια με Μπονατσο, Μηλιαρεση, Μικρουτσικο και πόσα άλλα ονόματα που πέρασαν από τις οθόνες μας.
Ή τις παλιές καλές ελληνικές ταινίες που πρόβαλε το κανάλι, την στιγμή που η κρατική τηλεόραση δεν έδειχνε; Η ιδιωτική τηλεόραση προσέφερε πολλά καλά πράγματα, που καλό θα ήταν να θυμόμαστε, γι’αυτό και έγραψα αυτό το άρθρο.
Το Mega δίκαια λοιπόν πήρε την θέση 3 ή 4 στο χειριστήριο της τηλεόρασης μας. Το Mega είναι το κανάλι που συνδέεται με πολλές προεφηβικές μου μνήμες.
Θυμάμαι ακόμη τις ειδήσεις που βλέπαμε με τον Χατζηνικολάου, τα διαφημιστικά σποτ με τον Μαξ, τους τίτλους έναρξης του Ρετιρέ, που ακόμη και σήμερα μας θυμίζει ότι μπήκε το καλοκαίρι, αφού συνήθως κάθε καλοκαίρι προβάλλονταν σε επανάληψη, το «Τι έγινε, ρε παιδιά» του Σπύρου Παπαδόπουλου και τόσα άλλα ωραία που μας έδωσε το κανάλι.
Προσωπικά δεν βλέπω καθόλου ελληνική τηλεόραση πλέον, παρά μόνον ξένες σειρές και ταινίες. Η ελληνική τηλεόραση, πλην μερικών εξαιρέσεων όπως το 50-50, δεν έχει καμία σχέση με την τηλεόραση της δεκαετίας του 90. Γενικά η δεκαετία του 90, αλλά και η δεκαετία του 80 για άλλους, δεν συγκρίνονται με το σήμερα.
Λέγεται ότι ήδη τα άλλα κανάλια έχουν δείξει ενδιαφέρον ώστε να πάρουν υλικό από το Mega και να το ενσωματωσούν στο δικό τους πρόγραμμα. Δεν θα είναι όμως το ίδιο. Δεν μπορείς να βλέπεις τους Απαράδεκτους για παράδειγμα, σε άλλο σήμα. Δεν θα τα βλέπεις όμως πατώντας το 4…
